Een bestuur achter een tafel, de zaal met lege stoelen, grijze mannen en beroepsklagers staand bij een microfoon overziend. Het is een treurig maar helaas herkenbaar beeld van de ALV. Niemand wil dit, en toch gebeurt het. Hoe kan het dat de ALV niet het bruisende middelpunt van de organisatie is, waar de leden met elkaar in gesprek zijn over hun organisatie?
De meeste ALV’s – ik weet, niet allemaal – kennen een vrij technische en verplichte agenda. In het mooiste geval wordt er een inhoudelijk seminar of congres om de agenda heen georganiseerd. Alles om maar van die saaie ALV af te leiden. Maar ja, er moet nu eenmaal verantwoording worden afgelegd. En dus klimt het bestuur het podium op, met tegenzin. Want zo doet iedereen het toch?
Je kunt als bestuur ook van dat podium afstappen en in de zaal gaan zitten. Je bent als bestuur onderdeel van de dialoog, je hoeft helemaal geen kant te kiezen. Er is geen wij, en ook geen zij, als je tenminste vindt dat de vereniging van iedereen is. Als je echt wil dat je leden betrokken zijn, dan maak je de ALV weer van de leden. Je geeft de inhoudelijke discussie terug door de agenda open te gooien, de dialoog aan te gaan en de leden niet langer als een toezichthouder te zien.
Laatst sprak ik een organisatie waar er nog geen 5% van de leden op komt dagen op een ALV. ‘En dat zijn dan de beroepsklagers,’ verzuchtte de organisatie. Nogal wiedes. Op een passieve technische agenda komen alleen mensen af die het ermee oneens zijn. En op een seminar komen vooral de netwerkers af. Je hebt echt een andere visie op de ledenvergadering nodig om die mensen aan te trekken met wie je de koers van de vereniging wil bespreken.
Het is september. Diverse besturen organiseren heisessies om samen te bepalen waar het komend jaar heen moet. Maar waar is de heisessie met de leden? Waar kunnen zij hun post its plakken? Het begint met het ondervragen van je eigen leden. Wat willen zij van de vereniging, wat willen zij bespreken en waar willen zij op de ALV invloed op uitoefenen?
Wat zou het tof zijn als zowel leden als het bestuur zich geroepen voelen om de organisatie weer te laten zijn van wie hij is: de ledenvergadering. En dat ze de ALV dan ook zien als kans om over de koers van de vereniging te praten. Een gesprek dat daadwerkelijk ook tot besluitvorming leidt, omdat het niet op een seminar wordt besproken maar een agendapunt is.
Om dit te realiseren, is wel wat lef nodig. Maar de meeste bestuursleden van grotere organisaties hebben jarenlange ervaring. Die hebben wel wat lef in hun achterzak als het nodig is. En deze verandering van de ALV leidt tot meer betrokkenheid van leden, een hogere opkomst en een levendige ALV. Een mooi resultaat lijkt me. Dus wie durft?
Dit blog is onderdeel van een reeks blogs over de ledenvergadering. Daarin besteed ik aandacht aan de vorm, de inhoud (de agenda), de mores en de sfeer. Zodat lezers inspiratie krijgen en durven experimenteren met hun eigen ALV. Heb je daar hulp bi nodig? Stuur me een bericht via info (at) kikibakker.nl
Kikileaks.nl 